دعا کردن از موضوعات مهم در فرهنگ ادیان الهی است. از دیدگاه شرع اسلام، دعا یعنی گفت و گوی با خدای قادر متعال همراه با عرضه حاجت و نیاز و درخواست گشایش و حل مشکلات.چرا که خداوند بر هر چیز قادر است. در دعاها ما خداوند را به اسم ها و صفاتی که او برای خودش برگزیده صدا می زنیم. در واقع پروردگار هستی با آموزش اسماء و صفات خود از طریق پیامبر خاتم (ص) و جانشینان حقیقی او یعنی حضرات معصومین (ع) و نزول وحی و آیات کتابش قرآن کریم، این کلید سعادت و باب رحمت را بر بندگانش گشوده است تا با تضرّع، گریه، اظهار بندگی، کوچکی و ضعف، به عرض حاجت بپردازند. لذا در آیات محکمات قرآن و فرمایشات ائمه اطهار (ع) با چنین تعابیری روبرو می شویم: من به شما نزدیکم ... مرا بخوانید تا شما را اجابت کنم ... خدا دعای فرد مضطر را اجابت می کند ... دعای شما مایه ی ارج و قرب شماست ...
البته دعاهایی که آداب دعا کردن در آن رعایت شود به اجابت نزدیک تر است؛ هر چند که اگر به حکمتی دعای ما برآورده نشود، خداوند کریم ثواب و پاداشی عظیم در پرونده اعمال بنده اش ثبت می کند. اخلاص،معرفت به خداوندگار هستی، یقین، حضور قلب و... از آداب و لوازم دعا می باشد.
پیامبر اکرم (ص) و حضرات معصومین (ع) به عنوان مقرّبان آستان الهی، حجت ها و جانشینان خدا در زمین، و راهنمایان دین و آیین ، از یک سو ما را با معارف حقه الهی و دین آشنا می کنند؛ از سوی دیگر خود واسطه بین خدا و مردم هستند. آنان باب نجات امت هستند زیرا بقای عالم به حضور حجت خدا است. لذا دعای ماثور یعنی دعاهایی که از ناحیه معصومین به ما رسیده است برای خواندن رب العالمین و عرض حاجت بر آستان دوست موثر تر است. از سوی دیگر زیارت راهنمایان دین یعنی معصومین (ع) نیز ضمن آشنا ساختن ما با جایگاه رفیع آنان در نظام دین و هستی، ما را با معارف الهی نیز آشنا می کند.ضمن این که در عموم موارد زیارت های ماثور همراه با دعا و توسل و تضرع به حضرات معصومین برای قرب به خدا و رفع حاجات می باشد.
زیارت حضرت صدیقه طاهره فاطمه زهرا (س) ضمن آشنا نمودن ما با گوشه ای از معارف مربوط به ریحانه النبی و پاره تن پیامبر رحمت (ص)، دو بال تولی و تبری را برای خواننده دعا از جهاتی رمزگشایی می کند.
ویژگی دعاها و زیارت های کارتی، کوچکی و کم حجم بودن آن است؛ لذا در زمره لوازم شخصی نیز قرار دارد و می توان با همراه داشتن آن در جیب، در جانماز، در کیف یا کتابی که در طول روز می خوانیم، با مطالعه آن نیز از بهره های معنوی و مادی دعا و زیارت برخوردار شد.
